Cindy schreef een superleuke review over haar middagje trouwjurken passen!

Mijn ex en ik waren omwille van de kinderen en het kopen van een “grote mensenhuis” op een maandagochtend een geregistreerd partnerschap aangegaan. Ooit zouden we nog trouwen, als de kinderen wat groter waren en het “bewust” konden meemaken. Toen mijn scheiding een feit werd, leek het te kunnen stralen in een bruidsjurk verder weg dan ooit!

Wel de lusten, niet de lasten!

Nu heb ik werkelijk de beste vriendinnen van de hele wereld, en wat is er dan fijner, als ze je op je eerste verjaardag als “alleenstaande moeder” meenemen om je scheiding te vieren met het passen van bruidsjurken!

Natuurlijk zijn er leuke mannen genoeg, begrijp me niet verkeerd, maar dit was een gevalletje “wel de lusten niet de lasten” een trouwjurk aanhebben, maar geen verbintenis met een man (daar was ik inmiddels wel een beetje van genezen). Ik was dan ook de koning te rijk.

We komen uit het westen van het land en dan is Apeldoorn een flink eind rijden.

Een afspraak om 10 uur stond gepland en om 08:00 uur zaten we netjes opgemaakt, met onze haren op ons paasbest gewapend met spiegelreflexcamera (waarvan niemand echt wist hoe hij werkte, maar je wilt toch mooie foto’s) in de auto en hadden we bij voorbaat al de grootste pret.

Mijn god wat was ik hieraan toe.

Aangekomen bij Yalisa’s Bruidsmode op de inmiddels oude locatie ging er een wereld voor ons open! Wat een hoop jurken, wat een kleuren, wat een pracht en praal en vooral: wat een kralen en glimmers.

Op tafel stond een etagere met chocola en ander lekkers. Maar hey… Who cares for chocolate when there are

Weddingdresses! In no time paradeerden er 4 dames met allemaal een eigen smaak van hot naar her in hun ondergoed op high heels. Dit moet voor hetero-mannen een feestje van jewelste zijn geweest als ze erbij konden zijn. Van de mooiste jurken tot de jurk waar je over- overgroot oma eens in trouwde.

Jurken met en zonder glitters, van maagdelijk wit tot ordinair en van zwart tot knalrood.
Met en zonder mouwtjes, je kon het zo gek niet verzinnen of het hing er.
Van de ene jurk gleden we in de andere jurk waarbij we geholpen werden door onze “gastvrouw” van de ochtend. Als kers op de taart waren daar nog sluiers en tiara’s en voelden we ons op en top bruidjes. De tijd verstreek veel te snel en voor we het wisten was het 13:00 uur.

De volgende groep voor een Ladies Date kon ieder moment arriveren. Met lood in m’n schoenen hing ik de laatste jurk terug in het rek.
Streek ik nog eenmalig langs al die prachtige jurken en stopte ik toch nog als troost een stuk chocola in mijn mond. Wat was dit een geweldige ochtend. Wat hebben we een plezier gehad.

Noem me een hopeloze romanticus en ondanks mijn gestrande relatie ben ik persoonlijk van mening dat de “ware” voor mij echt wel ergens rondloopt en dat de dag ooit komt dat ik ook voor het “echie” in die witte jurk mag lopen. Nu ben ik inmiddels een jaar verder en ben ik dit jaar 33 geworden. Ik heb mezelf dan ook voorgenomen om voor mijn 40’ste te trouwen in het wit. Maar mocht dit om wat voor reden dan ook niet lukken… en dat pas na mijn 40^ste mag zijn… dan doe ik dat in het zwart! Want trouwen… dat doe ik ooit op een dag!